ترجمه درس دوازدهم عربی دوم انسانی

الدرس الثاني عَشَرَ

الصَّديقُ الناصِحُ

كانَ لِرَجُلٍ فَقير صَديقٌ. فَقالَ لَهُ يَوماً:

ما عِنْدَنا شَىْءٌ "يُسْمِنُ و يُغني مِنْ جُوعٍ". تَعالَ نَذْهَبْ إلى البَساتينِ و الحُقُولِ لِلْعَمَلِ، عَسَي اللَّهُ أنْ يَرزُقَنا رِزْقاً حَلالاً.

 

درس دوازدهم

دوست نصيحت‌گر

مردي فقير دوستي داشت، روزي به او گفت:

چيزي نداريم كه" فربه سازد و گرسنگي را برطرف كند" بيا براي كار به باغها و مزرعه‌ها برويم، اميد است كه خداوند به ما روزي حلال بدهد.

 

فانطَلَقا نحوَ البَساتينِ

پس بسوي باغها براه افتادند.

 

بَيْنما كانا يَذْهَبانِ وَسْوَسَ لَه الشيطانُ أنْ يَتَسلَّقَ جُدْرانَ البَساتينِ و يَسْرِقَ مِقداراً من الفَواكِهِ.

فقال‏َ لِصديقهِ: انتَظِرْ هُنا و راقِبِ الأطرافَ فإذا اقتَرَبَ أحَدٌ فأخْبِرنـى. فَوَقَفَ الصَّديقُ للمراقبةِ وَ بَدَأ الرَّجُلُ يَقْطِفُ الفواكِهَ.

 

درحالي كه مي‌رفتند شيطان او را وسوسه كرد كه از ديوار باغها بالا رود و مقداري ميوه بدزدد.

به دوستش گفت: اينجا منتظر بمان و مراقب اطراف باش، و وقتي كسي نزديك شد به من خبر بده دوستش براي مراقبت ايستاد و مرد شروع به چيدن ميوه‌ها كرد.

 

بعدَ قليل

پس از اندكي

قالَ صَديقُه: يا أخى! أحَدٌ يُشاهِدُنا، فخافَ الرَّجُلُ و نَزَلَ مِنَ الجدارِ وَ سَألَهُ: مَنْ هُوَ؟ أينَ هُوَ؟

فقالَ صَديقُهُ: هُوَ اللّهُ الّذى يَرَي كُلَّ أحَدٍ وَ يَعْلَمُ كُلَّ شىءٍ. فارتَعَدَ الرَّجُلُ وَ َخَجِلَ...

 

دوستش گفت: برادرم! يكي ما را مي‌بيند،‌مرد ترسيد و از ديوار پايين آمد و از او پرسيد: كيست؟ كجاست؟

دوستش گفت: او خداوند است كه همه كس را مي‌بيند وهر چيزي را مي‌داند. آنگاه مرد به خود لرزيد وشرمنده شد.

 

العامِل

نحَتَفِلُ بِيَوم العاملِ مِن كُلِّ عامٍ لأنَّ العملَ أقدَسُ ما فـى حياةِ الانسانِ و الاسلامُ يحترمُ العاملَ بحَيثُ افْتَخَرَ الرسولُ الأكرمُ (ص) بأن يُقبِّلَ يَدَﻯ العاملِ.

و عَسَي العاملُ أنْ يَتمتَّعَ بمَكانةٍ رفيعةٍ فـى مُجتَمَعِنا إذْ إنَّ المُجتَمَعاتِ البشريَّةَ بَدَأت تَتقَدَّمُ بفَضلِ الأيدى العاملةِ المتخصّصةِ.

 

كارگر

هر سال روز كارگر را جشن مي‌گيريم چون كار مقدس‌ترين چيز در زندگي انسان است و اسلام به كارگر احترام مي‌گذارد بطوري كه رسول اكرم (ص(افتخار نمود كه دستان كارگر را مي‌بوسد.

و اميد است كارگر در جامعه ما از جايگاه والايي برخوردار شود، چرا كه جوامع بشري به لطف دستان كارآمد متخصص پيشرفت مي‌كند.

 

قال جِبران خليل جِبران فـى شأن العاملِ:

"اُحِبُّ من النّاسِ العامِلَ. اُحِبُّه لأنَّه يُطعِمُنا و يَحرِمُ نفسَه، اُحبُّهُ لأنَّه يَغزِلُ... لِنَلبَسَ الأثوابَ الجديدةَ، بَيْنَما زَوجَتُه  و أولادُه فـى ملابِسِهم القديمةِ. اُحِبُّه لأنَّه يَبْنـى المنازلَ العاليةَ و يَسكُنُ الأكواخَ الحقيرةَ. اُحِبُّ ابتسامَتَه الحُلوَةَ.

جبران خليل جبران در باره مقام كارگر گفت:

از ميان مردم كارگر را دوست دارم او را دوست دارم چون به ما غذا مي‌دهد و خود را محروم مي‌سازد، او را دوست دارم چون او پارچه مي‌بافد(ريسندگي مي‌كند) تا ما لباسهاي نو بپوشيم با وجود اينكه همسر و فرزندانش لباسهاي كهنه دارند. او را دوست دارم چون او خانه‌هاي بزرگ مي‌سازد و خود در خانه‌هاي كوچك زندگي مي‌كند، لبخند شيرين او را دوست دارم.

 

اُحِبُّ من النّاسِ العاملَ، لأنَّه يَحسَبُ نفسَه خادماً و هو السّيِّدُ السّيِّدُ و اُحبُّه لأنَّه خَجولٌ فإذا أعْطَيْتَه اُجرَتَه شَكَرَكَ قبلَ أنْ تَشْكُرَه".

از ميان مردم كارگر را دوست دارم چون او خود را خدمتگزار به شمار مي‌آورد درحالي كه او آقا و سرور است و او را دوست دارم چون او خجالتي ست و وقتي مزد او را مي‌دهي از توتشكر مي‌كند پيش از آنكه تو از اوتشكر كني.