کادوی ولنتاین اَلدَّرسُ الثّانـى
فـى خدمة الْبؤساءِ
اَلْهَواءُ حارٌّ و النّاسُ فـى بُيوتِهِم . خَرجَ علـىٌّ (ع) إلـي السّوقِ.
لا تَخْرُج الآنَ . اَلشَّمسُ مُحْرِقَهٌ .
لا ...لعلَّ ذا حاجةٍ يَطْلُبُ مُساعدةً .
درس دوم
در خدمت فقيران
هوا گرم است و مردم در خانه هايشان هستند علي (ع) به سوي بازار خارج شد.
اكنون خارج نشو. خورشيد سوزان است.
نه .... شايد نيازمندي كمك بخواهد.
و فـى الطّريقِ :
ثَقيلةٌ ...ثقيلةٌ. لكنْ لا حيلةَ ...اَلأطفالُ ...اَلْجوعُ ...اَلْعطَشُ ...ماذا أفْعَلُ؟!
فَنَظَرَ إليها علـىّ (ع) !
فَجاءَ و أخَذَ مِنها القِربَةَ . فحَمَلَها إلـي بيتِها ... و سَألَها عَن حالِها :
بَعَثَ علـي بنُ أبـﻰ طالبٍ زَوجـى إلـي الثُّغورِ ....و بعدَ أيّامٍ سَمِعنا خَبَرَ وفاتِهِ!
و در راه:
سنگين است .... سنگين است. ولي چاره اي نيست ...كودكان ... گرسنگي... تشنگي .... چه كار كنم؟!
علي (ع) به او نگاه كرد! سپس آمد و مشك را از او گرفت و به خانه اش برد... و از حال او پرسيد:
علي بن ابي طالب همسرم را به مرزها فرستاد ... و بعد از چند روز خبر وفات او را شنيديم.
و لـى أطفالٌ يَتامَي و لَيسَ عندﻯ شـﻰءٌ.
فقد ألْجَأتْنـى الضَّرورةُ إلـي خدمةِ النّاسِ .
ذهب علـىٌّ (ع) محزوناً إلـي دارِ الْحكومةِ وحَمَلَ زنبيلاً فيه طعامٌ.
فَرَجَعَ و قَرَعَ الْبابَ .
مَن يَقْرَعُ الْبابَ؟
و كودكان يتيمي دارم و چيزي ندارم.
و نياز مرا به خدمت مردم واداشته است.
علـي (ع) غمگين به دار الحكومه رفت و زنبيلـي را كه در آن غذا بود برداشت.
پس برگشت و در زد.
چه كسي در مي زند؟
أنا ذلكَ الْعبدُ الَّذى حَمَلَ مَعَك القِرْبةَ ....اِفْتَحـى الْبابَ ..... إنَّ مَعـى شيئاً لِلأطفالِ .....
رَضِىَ الله عنكَ و حَكَمَ بينـى و بيْنَ علـىّ بن أبـى طالبٍ !
فدخلَ علـىٌّ (ع) و قالَ:
إنـّى أحِبُّ اكْتِسابَ الثَّوابِ ، فَانْتَخِبـى بَيْنَ هذيْنِ الأمْريْنِ : تَهيئةِ الْخُبْزِ أو اللَّعِبِ مع الأطفالِ .
من همان بنده اي هستم كه مشك را همراه تو برداشت ... در را باز كن.... براي بچّه ها چيزي همراهم است.
خدا از تو راضي باشد و ميان من و علي بن ابي طالب داوري كند.
پس علي (ع) وارد شد و گفت:
من به دست آوردن ثواب را دوست دارم. پس يكي از اين دو كار را انتخاب كن: تهيه كردن نان يا بازي كردن با بچّه ها را.
أنا أقْدَرُ مِنْكَ علـي تَهْيئَةِ الْخُبزِ؛ فَالْعَبْ أنتَ مع الأطفالِ !
فذهبَ علـىٌّ (ع) إلـي طِفْلَيْنِ صغيـرَيْنِ مِن بَينِهِم ، و جَعَلَ الْخُبزَ فـى فَمِهِما و هو يقولُ لِكُلٍّ مِنهُما :
يا بُنـىَّ! اِجْعَلْ علـىّ بنَ أبـى طالبٍ فـى حِلٍّ مِمَّا مرَّ فـى أمْرِكَ !
و بعدَ ساعةٍ .
أخى ! اُسْجُر التَّنّورَ .
من از تو در تهيه نان تواناتر هستم. پس تو با بچه ها بازي كن.
پس علي (ع) از ميان آنان به سوي دو كودك كوچك رفت و نان در دهان آن دو گذاشت در حالي كه به هر يك از آن دو مي گفت:
اي پسركم! علي ابن ابي طالب را در آنچه بر شما گذشت حلال كن.
و بعد از ساعتي.
برادرم تنور را روشن كن .
اَللّهُمَّ أفْرِغْ علـي هذا الرَّجُلِ خيْرَك و ثوابَكَ...و لكن...علـىٌّ بنُ أبـىطالبٍ...كيفَ...؟! هو لا ينظرُ إلـي حالِ الْمحروميـنَ ... نَحنُ مَحرومونَ و لكن هو...!!
فبادَرَ علـىٌّ (ع) إلـي سَجْرِهِ .
فلَمّا أشْعَلَهُ :
ذُقْ يا علـىُّ ! هذا جَزاءُ مَن نَسِـﻰَ الْمَساكيـنَ و الْيَتامَي !
خدايا خير و ثوابت را بر اين مرد فرو بريز ... ولي ... علي بن ابي طالب ...چگونه ... ؟! او به حال محرومان نگاه نمي كند ... ما محروم هستيم ولي او ... !
پس علي (ع) اقدام به روشن كردن آن نمود.
سپس وقتي آن را روشن كرد:
اي علي بچش. اين سزاي كسي است كه درماندگان ويتيمان را فراموش كرده است .
حينَئذٍ جاءَت امْرأةٌ و شاهَدَتْ خليفةَ الْمسلميـنَ وتَعَجَّبَتْ!
ويْحَكِ ... أتعلَميـنَ مَن هو ؟! هو أميـرُ الْمؤمنيـنَ ...
ويلٌ لـى . ماذا أفعلُ ؟! فَذَهَبَتْ إلَيْهِ و هى تَعْتَذِرُ!
وا حَيائى ... واحَيائى ... عفواً ... معذرةً ... يا أميـرَ الْمؤمنيـنَ ... عفواً ...
لا... لا.... بل واحَيائى منك فيما قَصَّرْتُ فـى أمْرِك !
در اين هنگام زني آمد و خليفه ي مسلمانان را ديد و تعجب كرد.
واي بر تو ... آيا مي داني او كيست؟ او امير المؤمنين است.
واي بر من . چه كار كنم؟پس به سوي او رفت در حالي كه معذرت مي خواست.
شرمم باد ... شرمم باد ... ببخشيد ... معذرت ... اي امير المؤمنين ... ببخشيد ...
نه ... نه .... بلكه من از تو شرمم باد به خاطر اينكه در كار تو كوتاهي كرده ام .
منبع=معلم و شاگرد
دانلود جواب تمرین های عربی سوم دبیرستان 
عکس های ترانه علیدوستی با بیوگرافی کامل
عکس های جدید مهناز افشار
عکس های جدید اناهبتا همتی
جدید ترین عکس های نانسی عجرم
جدید ترین عکس های هیفا وهبی
عکس های جدید لیلا اوتادی